تکنیک های مهم در خوانندگی
صدا از در معرض قرارگرفتن تارهای صوتی در جریان بازدم هوا تولید می شود و اگر طول موج تولید شده بلند باشد نتهای بم تولید می شوند و اگر طول موج تولید کوتاه ،ما در یک ثانیه تعداد زیاد ارتعاش داریم و تولید نتهای بالا یا های فرکونسی می کنند. آموزش فن بیان در اصفهان
مثلا نت لا اکتاو چهارم پیانو فرکانس 440 هرتز یا ارتعاش در ثانیه را تولید می کند در حالی که نت لا سوم تنها 220هرتز یا ارتعاش در ثانیه تولید می کند.
هر جسمی در برخورد با صوت تولید لرزش یا ارتعاش می کند از یک خودکار گرفته تا درختان و …
نمی دونم فیلم اینو دیدین که خواننده های سوپرانو اپرا طوری می خونند که مثلا لیوان می شکند؟این در اثر ارتعاش زیاد لیوان در مقابل صوت شکل می گیرد.
تکنیکهای خوانندگی برای استفاده از استخوانها و حفره های سرو صورت:
برای ما خواننده ها و گوینده ها هم استخوانهایمان در معرض صوت قرار می گیرند و شروع به ارتعاش می کنند.
برای یادگیری کلاس سلفژ در اصفهان کلیک کنید.
حفره هایی که ما در صورتمان و پشت گلو داریم موجب تقویت و آپلیفای شدن این صداها می شوند.
ما به این کویتی یا حفره ها رزوناتور می گوییم.
لارنینکس یا حنجره ی ما پائین چانه ی ماست و بالای آن اورال کویتی و نیزال کویتی را داریم .
و بنا به این رزوناتورها که داریم چه اورال کویتی و چه نیزال کویتی بافتها و طنین ها و رنگهای مختلف صوتی شکل می گیرند و اینجا جایی است که می گوئیم صدای یک نفر قشنگ است.
پس نقش تکنیکهای خوانندگی رزوناتورها بسیار مهم است.
پس با درک بهتر این رزوناتورها ما باید با کمک آنها فشار را از روی تارهای صوتی برداریم و با ایجاد تشدید و اعواج صوتی در اورال کویتی و نیزال کویتی صدای رسایی را تولید کنیم. برای اینکار ابتدا یک صدای کوچک خوب تولید می کنیم سپس با رزوناتورها آنرا تقویت می کنیم.
با درک آنها صدای هوادار ،صدای حنجره پائین و حنجره بالا و انواع صداها را تولید می کنیم.
حالا می خواهیم با تمرینی رزونانس نیزال خود را حس کنیم:
با گفتن یک هام روی یک نت و دست گذاشتن دور بینی باید لرزش را حس کنیم.
همه جای صورتمان را برای پیدا کردن لرزش و ارتعاش دست می زنیم تا کشف کنیم.
حالا تمرین تکنیکهای خوانندگی برای جاگذاری صحیح رزونانس در صورتمان:
حالت سر و بدن بسیار مهم است. فک را کمی پائین می آوریم تا حنجره پائین بیاید تا فضا در فارینکس و اورال کویتی ما باز شود و رزونانس بیشتری در این نواحی انجام شود حالا ابروها را کمی بالا می بریم و سپس چانه های خور را کمی بالا می بریم.و نکته آخر اینکه زبان کف دهان می خوابد و نوک زبان پشت دندانهای پائینی قرار می گیرد.
حالا هام می گوئیم و سپس دهان خودرا باز میکنیم . صدا باید کاملا با سقف دهانمان برخورد کند و ارتعاش آنرا دراین ناحیه حس کنیم و بعد خارج شود.
در این حالت رزونانس سمت بینی باید کمتر شود و ارتعاش سمت دهان بیاید ولی درک ارتعاش در محدوده ی دهان کمی سختتر است.
بنابر تجربه ی شخصی بهتر است صدا را دراین حالت کمی به سمت عقب ببریم تا هم صدا پخته تر شود و هم از فضای اورال کویتی و فارینکس رزونانس بهتری گرفته شود.
بعضی اوقات انقدر این لرزش و ارتعاش قوی است که از شدت لرزش گوشهای خواننده ها صدای خود را خوب نمی شنوند.
حالا شما صدارا در رزونانسهای مختلف صورت خود جابجا کنید و آنرا تجربه کنید. صدا را عقب ببرید و جلو بیاورید تا به رنگ و رزونانس محبوب خود برسید.
حواسمان باشد خیلی ها از رزونانس های صدا به اشتباه سمت صدای نیزال تو بینی می روند.
اگر صدایتان نیزال شد با بالا بردن نرم کام آنرا درست کنید همینطور با تمرین اَاَ زبان بیرون.
همینطور باید مواظب باشیم که زبان را خیلی عقب نکشیم تا صدا قورباغه ای شود مثلا شبی شکیرا.
یک فوت کوز ه گری دیگر رزونانس بهتر، صورت حالت اخم صورت است در این حالت یک اخمی بصورت می گیریم تا صدا در صورتمان رزونانس بهتری داشته باشد.
حالت دیگر لبخند درون دهان و لبخند بیرون دهان است.همه ی این رزونانس های صدا موجب کم شدن فشار از روی صدا در نتهای بالا می شوند.
